About
René Moorman
Mijn hobby fotografie.
Ergens begin jaren 80 is mijn interesse in fotografie ontstaan. Daarvoor waren het vakantiekiekjes met simpele pocketcameraatjes. Het werd serieuzer met de aanschaf van een heuse spiegelreflexcamera. Ik kreeg letterlijk en figuurlijk een nieuwe kijk op fotografie en was verkocht. Toch altijd weer spannend of de foto’s na het ontwikkelen van de filmpjes aan de verwachtingen voldeden.
Na enkele jaren kwam er weer een nieuwe dimensie in fotografie bij: zwart/witfotografie en zelf de filmpjes ontwikkelen en vervolgens de foto’s afdrukken. Daarvoor moest een kamertje opgeofferd worden als donkere kamer en de gefixeerde foto’s moesten gespoeld worden in de badkamer.
Om zowel in kleur als in zwart-wit te kunnen blijven fotograferen liep ik meestal te sjouwen met 2 camerabody’s. En dan zat je nog vast aan één filmgevoeligheid.
Uiteindelijk ben ik in 2007 overgestapt van de analoge naar de digitale fotografie.
Het was nog wel even wennen voordat ik de fotografie en de bewerking op de computer een beetje onder de knie had. Maar toch wel fijn dat je nu vrijwel alle fotografie met maar één camera kunt doen en van het geklungel van onder meer filmpjes inspoelen en geknoei met allerlei chemicaliën in de donkere kamer af bent, al had dat ook wel een soort charme.
Opleiding/ervaring
Zoals gezegd heb ik geen echte fotocursussen/-opleidingen gevolgd. In de beginjaren moest ik het vooral uit boeken over fotografie hebben. Computers en internet had je toen nog lang niet. Ik denk dat ik een aardige boekenplank kan vullen met zulke boeken. Daarnaast kreeg ik ook de nodige tips van de plaatselijke fotograaf (destijds Foto Benard in Wehl) en na mijn verhuizing naar Ulft van en bij Foto Fisher te Silvolde.
Mede door mijn buurman, fotograaf Peter van Tuyl, werd ik enthousiast gemaakt voor zwart/witfotografie. Om het ontwikkelen van zwart/witfilms en afdrukken van zwart/witfoto’s onder de knie te krijgen kon ik van zijn donkere kamer gebruik maken. Niet veel later gevolgd door een eigen donkere kamer in mijn huis. Dat kostte je wel een kamertje en ook het bad werd meer gebruikt voor het spoelen van de foto’s dan om zelf te badderen.
Het duurde tot 2007 voordat ik overstag ging naar de digitale fotografie. Eigenlijk kon het opdoen van kennis en ervaring voor het bewerken van (digitale foto’s) weer opnieuw beginnen. Ook hier heb ik veel uit boeken gehaald.
Hoewel er in de digitale fotografie en de bewerking erg veel mogelijkheden zijn probeer ik het toch enigszins bij de pure fotografie te houden. De foto verbeteren met wat contrast, kleur, iets verscherpen of juist delen vervagen doe ik geregeld. Maar hele onderwerpen in of uit een foto “Photoshoppen” zal ik niet gauw doen. Ik zal nog wel van de ouderwetse generatie zijn die een foto liever in de camera dan op de computer maakt.
Foto-onderwerpen
Zoals in mijn Portfolio op deze website te zien is bestaat de grootste collectie uit concertfoto’s en landschapsfoto’s (al dan niet in combinatie met reisfotografie).
Landschapsfotografie had meteen al mijn voorkeur. Mooie landschapsfoto’s trokken mijn aandacht en motiveerden mij om zelf naar bepaalde landen of streken af te reizen. Hoewel eigen land en streek ook mooie landschapsfoto’s kunnen opleveren hebben vooral de “Keltische” landen (waarmee ik vooral Schotland, Ierland of Wales bedoel) en Scandinavië (vooral IJsland en Noorwegen) grote aantrekkingskracht op mij.
Later, eigenlijk gelijktijdig met mijn intrede in de digitale fotografie, kwam daar ook de categorie Concertfotografie bij. Ik was al een behoorlijke muziekliefhebber (zij het dan passief, want ik kan geen noot lezen noch een muziekinstrument bespelen) en bezocht al aardig wat concerten dus was het geen straf om daar te fotograferen. Mijn concertfotografie kan nogal uiteenlopend zijn; van optredens in een slecht verlicht café tot in Afas Live in Amsterdam. Sinds 2007 ben ik een van de “huisfotografen” van het jaarlijkse tweedaagse muziekfestival Huntenpop in mijn eigen woonplaats Ulft en vanaf 2012 ook voor de DRU Cultuurfabriek*, eveneens in Ulft, alwaar ik gemiddeld een of twee optreden(s) per maand fotografeer.
Concertfotografie is altijd weer een uitdaging om er wat moois van te maken, ondanks het meestal onvoorspelbare, snel veranderende en weinige licht, waarbij het fotograferen van “grotere” bands ook nogal eens beperkt is tot de eerste drie nummers. En dan hopen dat je nog een beetje bewegingsvrijheid hebt voor het podium. Soms is het wat ellebogenwerk en dringen.
Niet dat ik andere foto-categorieën uit de weg ga. Door de jaren heb ik geregeld wat bruidsreportages en portretfotografie alsmede opdrachtfotografie gedaan. Maar dit is geen wekelijks of zelfs maandelijks werk.
Daarbij werk ik het liefst als “reportage- en buitenfotograaf”. Kort gezegd: zo min mogelijk geregisseerd en zoveel mogelijk op locatie en als het even kan buiten. Ik heb dan ook geen studio.
*Sinds 2019 is de naam DRU Cultuurfabriek gewijzigd in DRU Industriepark (waar het DRU Poppodium deel van uitmaakt).
De hectiek van concertfotografie...
...de rust van landschapsfotografie.
Exposities
In de zomer van 2013 was ik deelnemend fotograaf aan de expositie POPZEEN, een fotografische impressie van HUNTENPOP. Deze expositie was in de foyer van de DRU Cultuurfabriek te Ulft en bestond uit zo’n vijftig vergrotingen van foto’s die wij de afgelopen jaren op Huntenpop gemaakt hadden. Met wij bedoel ik dan de op dat moment 4 huisfotografen van Huntenpop, te weten: Stan Bouman, Freek Miggelbrink, Peter van Tuijl en ik.
In september 2016 in De Rosmolen in Zeddam met als bijzonderheid dat ik deze expositie samen met mijn vrouw Ellen hield. Ellen met haar kleurrijke en vrolijke schilderijen en ik met landschapsfoto’s van IJsland, gemaakt in mei 2016.
Verder zou je de aankleding van het politiebureau te Doetinchem met mijn foto’s een soort van permanente expositie kunnen noemen. Al hangen de meeste foto’s op niet voor het publiek toegankelijke ruimtes.
Tijdens Huntenpop zijn op het festivalterrein enkele tientallen van onze Huntenpop-foto’s van 3,38 bij 1,74 m op evenementenhekken geplaatst. Ook een expositievorm eigenlijk.
In dat opzicht zijn de foto’s van ons, “DRU-fotografen”, die in de gang naar de DRU Popzaal hangen, ook een permanente expositie.
Gereedschap
Uiteraard is de camera en goede lens(en) het belangrijkste gereedschap voor de fotograaf.
Mijn eerste spiegelreflexcamera in het analoge tijdperk was de Olympus OM10 en nadat ik zwart-wit erbij ging doen nog een OM10 als 2e body. Enkele jaren later kon ik een 2e hands Nikon F3 met motordrive op de kop tikken (destijds het topmodel van Nikon) en eigenlijk ben ik sindsdien Nikon trouw gebleven. Als analoge spiegelreflexen volgden de Nikon F80 en F90x. De eerste digitale camera was de Nikon D200. Na enkele jaren uitgebreid met een digitale fullframe spiegelreflex, de Nikon D600. Deze is inmiddels alweer ingeruild voor mijn huidige fullframe (hoofd)camera, de Nikon D750.
De objectieven die ik daarbij gebruik zijn de standaardzoomlens Nikon Nikkor 24-70mm 1: 2.8G ED; de telezoom Nikon Nikkor 70-200mm 1: 4G ED; de groothoekzooms Nikon Nikkor 14-24mm 1:2.8G ED en Nikon Nikkor 16-35mm 1:4G ED en de primelenzen Nikon Nikkor 50mm 1:1.8D en Nikon Nikkor 24 mm 1:2.8D.
